Ένα Ζευγάρι ηλικιωμένων
έπινε τον καφέ του την ημέρα
που γιόρταζαν τη χρυσή επέτειο
του δικού τους Μαζί.
Εκείνο το πρωί η γιαγιά άλειψε
με βούτυρο την κόρα του ψωμιού
και την έδωσε στον παππού
κρατώντας για τον εαυτό της
την ψίχα.
"Πάντα ήθελα να φάω
το καλύτερο κομμάτι του ψωμιού"
σκέφτηκε.
Τον αγαπώ όμως τόσο πολύ
που εδώ και πενήντα χρόνια
του δίνω πάντα την ψίχα.
Σήμερα πιστεύω ότι μου αξίζει
να ικανοποιήσω την επιθυμία μου.
Πρός έκπληξη της
το πρόσωπο του παππού φωτίστηκε
απο ένα μεγάλο Χαμόγελο.
Σε Ευχαριστώ
για το δώρο αυτό Αγάπη μου
της είπε.Εδώ και πενήντα χρόνια
ήθελα πάντα να τρώω την κόρα
του ψωμιού.Καθώς όμως σου άρεσε
τόσο πολύ δεν σου το ζήτησα ποτέ.
P.Coelho.
4 σχόλια:
οτι πιο ομορφο!!να σκεφτομαστε αυτους που αγαπαμε κι αυτους που μας μεγαλωσαν και μας μεγαλωνουν ακομα!
το ΜΑΖΙ ειναι οτι πιο ομορφο!!!
Βάσω μου χαίρομαι ειλικρινά που σε συναντώ κι εδω.Γύρνα ψυχή μου στο ΥΤ.
Αυτο θέλουν...ένας ενας μας να τους αδειάζει τη γωνιά..να το παλεύεις μένοντας κι επιμένοντας..το μόνο που μένει και κανείς ποτε δεν θα μπορέσει να στο πάρει είναι αυτο που έχεις δώσει ολόψυχα.Η Ζωή έχει τον τρόπο της...
Το ΜΑΖΙ Βάσω μου θέλει αμοιβαία αγαπη..τοσο απλό και τοσο δύσκολο ταυτόχρονα.Αγωνας καθημερινος ειναι ολα καλη μου.Αν δεν χαμογελασεις στη στιγμη σου οταν πονας και εισαι μονος δεν σ αγκαλιαζει η Ζωή.
Όμορφη συνεχεια στη μέρα σου.Σε Φιλώ.
ΥΓ.ΓΥΡΝΑ.!!
Τι τρυφερό!!!!!
Τόσο απλό!!!
Συγκινήθηκα...
Nαι Λία μου...οι όμορφες ψυχές συγκινούνται με την ομορφια των απλά πολυτιμων ανθρωπινων στιγμών.
Όμορφο απογευματάκι εύχομαι.
Χαμόγελο και Φιλί. :))
Δημοσίευση σχολίου