Μήνυμα Δίχως Χρέωση..

Διαρκής ενεστώτας 

ο λυτρωτικός αυτοσαρκασμός 

των ολίγων...Η ισορροπία 

πιο επώδυνη απο την πτώση αλλα..

καλύτερα να ακροβατείς παρά

να συμβιβάζεσαι.

Καλύτερα να πετάς..παρά να σέρνεσαι..

Οι γενναίες επιλογές έχουν το τίμημα τους.

Ζούμε σε μια απέραντη κοινωνική Ε ρ η μ ί α

γιατι προδώσαμε το δέντρο της ζωής.

Όυτε μια σταγόνα νερό δεν εξοικονομήσαμε

για τα σπουδαία..

Αγάπη,Φιλία,Ανθρωπιά,Καλοσύνη,Αξιοπρέπεια,

Ψυχή,Ήθος,Συμπόνοια

Όλες οι Ξεχασμένες Λέξεις είναι 

πολύτιμες σταγόνες βροχής που κρατούν Ζωντανό

της ζωής μας το δέντρο

Ξεπουλώντας φτηνά το παρόν μας

ευτελίζουμε την κάθε στιγμή μας

πετώντας την στο λίγο...

Μικρές αγγελίες ανάγκης και υπεκφυγών..

τη στιγμή που όλες οι ξεχασμένες λέξεις

ζητούν την επιστροφή τους και τη θέση τους

στο βιβλίο της Ζωής μας

Όχι άλλες εφημερίδες βρε παιδιά..

οι εφημερίδες παραπληροφορούν..

τα βιβλία είναι αυτά που ξεκουράζουν

και ταξιδεύουν ψυχές..

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ο ακρογωνιαίος λίθος

του οικοδομήματος του σπιτιού της ζωής

έχασε οριστικά την μπάλα...Άντρα ζητά

μα που να τον βρεί..αφού η ίδια απο πολύ

νωρίς τον έχει ευνουχίσει...

Στο βωμό του παράνομου πάθους

το τριαντάφυλλο της αγάπης χάνει

όλο του το άρωμα..Μα κι οι παντρεμένες

έχουν ψυχή..έτσι δεν λένε όλες..;

Mά..Ξέχασα..!!! πάντα ένας άντρας φταίει για όλα..!!

που δεν αγαπά,που δεν καταλαβαίνει,

που δεν παίρνει χαμπάρι,που με τη συμπεριφορά του

σε σπρώχνει στα άκρα...

Μα...ΕΣΥ τον δημιούργησες αυτό τον άντρα..

και αυτόν που απατάς..και αυτόν που σ'απατάει

Δικό σου δημιούργημα είναι.

Αλλά Ναι Ξέρω...δεν μπορεί καμιά να αναλάβει

τις ευθύνες της ..και δεν μπορεί να χωρίσει..

για τα παιδιά της η δόλια η μάνα..για τα παιδιά της

συμβιβάζεται..ε..και αφού έχει και ψυχή..

κάνει και μια γύρα..στην πιάτσα..έρωτας είναι η αιτία

Aυτές τις αξίες κι αυτό τον κόσμο

παραδίδουμε στα παιδιά μας...

αυτό θα εισπράξουμε εν καιρώ στο ακέραιο..

ξερά ξεράδια..φύλλα φθινοπώρου..

αφού στην καρδιά μας 
κυριαρχούν ανέντιμοι χειμώνες..

Τα παιδιά..τι φταίνε..

να ανεβαίνουν τέτοιες σκάλες

απο τόσο νωρίς..;

Οι έντιμοι άνθρωποι χωρίζουν..

αγκαλιάζουν τα παιδιά τους 

και μετακομίζουν σε νέο σπίτι 

που το χτίζουν με τα χέρια 

και την ψυχη τους

Και μετά...ανασαίνουν καθαρά 

τη ζωή τον έρωτα την αγάπη

χωρίς τύψεις και ενοχές

Κι όσοι δεν συμβιβάζονται 

με την άθλια πραγματικότητα

των καιρών..περπατούν μονάχοι..

αλλά με το κεφάλι ψηλά..

χωρίς φτιασίδια και μεταξωτές κορδέλες..

η αλήθεια δεν φοράει μεικαπ.

Κι αυτή η ταλαίπωρη η Φιλία...

διαρκώς αιμορραγεί..

πισώπλατα μαχαιρώματα..

φτηνά κουτσομπολιά..

και ξεκατινιάσματα..

μα η πόρτα κάποιων ψυχών 

δεν ανοίγει με αντικλείδια..

κι ο καθρέφτης της αλήθειας τους 

δεν θολώνει δεν ραγίζει..

και δεν παραμορφώνει..

Άνω Θρώσκω...σημαίνει κοιτώ ψηλά

αλλά και μέσα μου και κλαίω σιωπηλά

γιατί απο το πρωί που ξύπνησα 

δεν χαμογέλασα στη ζωή,δεν είπα 

καλημέρα με την καρδιά μου σε κανέναν

δεν άνοιξα αγκαλιά σιωπηλή στην αλήθεια μου

δεν άναψα κερί στα θέλω μου 

και άφησα πάλι το ψέμα

να μπει στο ναό της ψυχής μου 

με λασπωμένα πόδια..

Μια ζωή θα μάχεται η ψυχή για το φως..

μια ζωή θα αντιστέκεται 

θα κατανοεί θα έχει κρίση χωρίς

να κατακρίνει θα αξιώνει την στιγμή 

χωρίς να απαξιώνει τίποτε

μια ζωή θα καίγεται θα πικραίνεται 

θα πονά θα ματώνει

στο βωμό της αλήθειας της..

μα πίσω δεν θα κάνει

Mη με ρωτάς λοιπόν ως που μπορώ να φτάσω..

δεν έχουν όρια οι αντοχές μου ούτε όρους

τα συναισθήματα μου..τα αυτονόητα δεν

    διαπραγματεύονται..πρόσφυγας εντός είμαι τόσα χρόνια..

το μονοπάτι μου είναι επιλογή..κι επιστροφή δεν έχει..

στο χειμώνα των καιρών..θα φοράω την αλήθεια μου..

και θα ζεσταίνουν την καρδιά μου οι μοιρασμένες

στιγμές αυτές που φωτίζουν τις νύχτες μου

αυτές που ομορφαίνουν τα όνειρα μου..

Φρόνιμα κούκλα μου λέω στην ψυχή μου..

σκόνη στον άνεμο είμαστε..

μια πεταλούδα η ψυχή..μέτρα το χρόνο μ αυτό που πονάει

γιατί αυτή είναι η επιβεβαίωση της διαφορετικότητας σoυ

η πικραμένη ανθρωπια σου.

Το ψέμμα κραυγάζει..η αλήθεια σιωπά..

και χωρίς παζάρια και συμβιβασμούς

θα ξημερώνει στα σταυροδρόμια του κόσμου

Μια Ζωή μαθητές στο θρανίο της πραγματικότητας..

μια ζωή μαχητές..μια ζωή φύλακες των

περασμάτων ταγμένοι στα μετερίζια της ψυχής

Στόχος και ελπίδα μία και μόνο

στον επίλογο του βιβλίου της ζωής

να γράφει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.