Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Το Ροκ που παίζουν τα μάτια σου





    Mε τις λέξεις αυτές κλείνει οριστικά
    ένας κύκλος,μια περίοδος σιωπής.


    Γι'αυτό είναι σωτήριες.Αποφορτίζουν.
    Μεταφέρουν στις πλάτες τους την απώλεια,
    την ερημιά,το βάρος της απουσίας.
    Σαν ποιήματα που βγήκαν σε ώρες αιχμής.
    Σαν τραγούδια που γράφτηκαν νύχτα.
                      




Αρνητικά που περιμένουν εκτύπωση.

Οι νότες αυτές σηματοδοτούν 


το τέλος μιας εποχής.
Μ'αυτή την έννοια είναι πικρές.
Περικλείουν την αγωνία της.
Το ξεπέρασμα της.
Λειτουργούν σαν εικόνες της
για να θυμίζουν το χρόνο που πέρασε.
Που άφησε το χνάρι του πάνω μας.
Που μετρήθηκε σε βινύλια.
Όλο εκεί στα γνωστά μέρη.
Στα μπάρ,στις πόλεις,στους δρόμους.
Εκεί που η μοναξιά σε χτυπάει 


αλύπητα στα βλέφαρα.
Σαν ψιχάλα.


Κι η τρέλλα στέκεται υπομονετικά,
πάνω απ'όλες τις μέρες
κάνοντας τον έρωτα 


να μοιάζει μαριονέτα.
Οι λέξεις αυτές κοροιδεύουν 


την έως τώρα ισορροπία,
αλλάζουν αφετηρίες,


στέκονται στη γωνιά έτοιμες για
το νέο ξεκίνημα,


αφού η μοναξιά αλλάζει όλες τις φωνές
κάνει κάθε τέλος να μοιάζει με καινούργια αρχή.
Μ'αυτή την έννοια είναι δημιουργικές,ζωογόνες.
Σκαλώνουν στο μεταίχμιο.


Ψαχνουν να βρούν χώρο να απλωθούν.
Να κουρνιασουν στις σιωπές 


που υπάρχουν ανάμεσα μας.
Στα κενά διαστήματα.Για να ριζώσουν.
Εκεί,λίγο μετά τον υψηλό πυρετό,
λίγο πρίν την οριστική ίαση
αναδιπλώνουν τον πόνο.
Μουντά,ανυπόμονα,σαν ροκ μπαλάντα.
Γιατί ροκ δεν είναι μόνο τα τραγούδια.
Είναι και ο ήλιος που κρέμεται σε απόκρημνες πλαγιές.
Τα άδεια ποτήρια.
Τα κοντομάνικα μακό στην καρδιά του χειμώνα.
Ενα βιβλίο χωρίς ιστορίες.
Το σπασμένο μπρελόκ σου.
Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου.



Σταύρος Σταυρόπουλος

37 σχόλια:

D.Angel είπε...

Ωωωω ευχαριστώ δεν ήταν ανάγκη!
Αστειεύομαι!Πανέμορφο ροκ ποίημα!
Ροκ ροκ όλα είναι ροκ!Ακόμα και η λησμονιά ροκ είναι κι αυτή!Κι εγώ είμαι ροκ και μ αρέσει!Η μπαλάντα σούπερ, το βίντεο απίθανο όπως πάντα!
Σου εύχομαι ένα υπέροχο ροκ 2010
Φιλιά πολλά

Συγνωμη για το mood, ίσως θα πρεπε να μαι πιο σοβαρή σε τέτοια ποστ αλλά είπαμε!Ακόμα κ τα αγγελάκια είναι ροκ!

AERIKO είπε...

Σοβαρή..; Τι είν' πάλι τούτο...; χαχα..το αστείο της όλης υπόθεσης είναι πως όσοι δεν με γνωρίζουν εχουν την εντύπωση πως είμαι ενας σοβαρός και ισορροπημένος άνθρωπος..Αμ δε...!! :) ALLOU FAN PARK....έτσι να με σκέφτεσαι..και μαλιστα στην extreme διάσταση.!!

Καλο βράδυ Άγγελε μου..Γκάζια σε ψυχη και μυαλό..μόνο έτσι θα είναι υπέροχες οι στιγμές του 2010.! Φιλί.! :))

Γιώτα είπε...

Πειράζει που θα διαφωνίσω σε κανα δυό λεξούλες απο τα ειπωμένα; Με όλη μου την αγάπη ειλικρινά και ακολουθώντας το πανέμορφο βίντεο... Η ροκ κατάσταση, ροκ ζωή, ροκ σκέψη κλπ.. κατ'εμένα δε "μοιράζει" τα όποια κομμάτια... συνυπάρχει με ατάκτως ερριμμένα το ΤΕΛΟΣ με την ΑΡΧΗ! Λειτουργεί χαμογελώντας τα λάθη, κυλάει χωρίς να κόψει την ταινία της αρχής! 'Ολα είναι κτήμα μας, όλα είναι ραμμένα στο μυαλό και την ψυχή μας, τόσο καλά που αν τα αφαιρέσεις δεν θα υπάρχει σημείο αναφοράς μας!
Νεφελοπετώντας με ροκ διάθεση μονίμως και αμετανόητα!
'Ενα 2010 ακριβώς στα μέτρα σου και ζεστό σαν την ψυχή σου!
Φιλιά!!

AERIKO είπε...

Μονιμως και αμετανόητα.:)Aυτο ειναι όλο..Ίσως μόνο οι ανθρωποι με ροκ διάθεση αναγεννιούνται απο τη σταχτη τους κι επιμενουν να φλερταρουν τη Ζωή. Το μυστικό είναι να μην εξαρτάσαι..και να εχεις προσδοκίες απο τον εαυτό σου μόνο.Αληθώς η μόνη μας περιουσία είναι το μυαλό και η ψυχή μας.Τουτέστιν..
Να συνθέτεις τη μελωδία της ζωής σου και να την τραγουδάς.!!

Ομορφο απογευματάκι Γιώτα μου.Φιλί.! :)

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Καλώς όρισα και καλή χρονιά Αερικό.
Το πιο ουσιώδες που διάβασα εδώ είναι:

"Αληθώς η μόνη μας περιουσία είναι το μυαλό και η ψυχή μας.Τουτέστιν..
Να συνθέτεις τη μελωδία της ζωής σου και να την τραγουδάς.!! ""

Και στο ποιητικό αφήγημα βρίσκω κάποιες ταυτίσεις και αλήθειες αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει ζωή ροκ.
Αποφεύγω τις ταμπέλες αφού δεν θέλω να έχω καμιά μάρκα. Ασφαλώς και έχω στη ζωή μου στοιχεία ροκ: π.χ. Θα με ενθουσίαζε ας πούμε η ιδέα να αποκτήσω μια Harley με πλήρη εξοπλισμό. Ακούω μουσική ροκ με ευχαρίστηση. Συχνά με αποκαλούν γερο-ροκά, αλλά αυτά είναι εξωτερικά στοιχεία της ζωής και της μόδας, που μπορεί να είναι αισθητικά καλή ή αντιαισθητική. Τα περισσότερα όμως, όπως επισημαίνει και η ανάρτηση, παίζονται μέσα μας. Και αυτά που παιζονται μέσα μας είναι πολύ μεγάλα για να χωρέσουν μέσα στο ροκ στυλ...

AERIKO είπε...

Rok ειδικά στο σήμερα είναι
ενας αντισυμβατικός τρόπος σκέψης
μια στάση ζωής.Ροκ δε είναι απαραιτητα η αυθάδεια η ασέβεια το θράσος η βρωμιά κι οι ψυχοτρόπες ουσίες..

Αλλά να πετάς με κόντρα τον καιρό
μη επιτρέποντας στον εαυτο σου
να θεωρήσει τα αυτονόητα ουτοπία.
Όποιος δεν πετά στο λίγο στη στιγμή του για μένα είναι ροκ.


Μπορεί να φανεί αστείο αλλα θεωρώ
τον Ψαραντώνη Ροκ όπως και όλους όσους δεν παγιδεύονται στα εύκολα
και στα επίπλαστα.

Και βέβαια όλα συμβαίνουν μέσα μας
και δεν κατηγοριοποιούνται.

Καλως όρισες Φαίδων.Όμορφο απογευμα
και Καλη Χρονιά με πολλές
ομορφοταξιδεμένες στιγμές.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@AERIKO
Καλή μου φίλη. Ποτέ δεν είχα την άποψη ότι η "ροκ στάση ζωής" όπως λες, είναι "η αυθάδεια η ασέβεια το θράσος η βρωμιά κι οι ψυχοτρόπες ουσίες.." Μακριά από μένα αυτά, κι αν μου τα αποδίδεις ή τα υποννοείς, κάνεις μεγάλο λάθος και βιάζεσαι να κατηγοριοποιήσεις.

Το να πετάει κάποιος κόντρα στο καιρό ή να πηγαίνει ένάντια στο ρεύμα, προϋπήρχε από πάντα, εξ αιτίας κάποιων ανθρώπων με ψυχική και πνευματική επάρκεια και αξιακούς κώδικες. Και προϋπήρχε ασφαλώς πολύ πριν βαφτιστεί ροκ στάση ζωής. Η πρώτη μου νεότητα ήταν γεμάτη από τους χίπυς και τα συνθήματά τους, γεμάτη από Elvis, γεμάτη από αντισυμβατικότητες. Θα με ρωτήσεις ίσως: Και τώρα έγινες συμβατικός; Τώρα έγινα περισσότερο αντισυμβατικός από πριν, όχι όμως για να πλασσάρομαι για ξεχωριστός, αλλά γιατί έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνω. Και ασφαλώς πρόσθεσα και κάτι ακόμα στον εαυτό μου: Για κάθε πράγμα που απορρίπτω, θέλω να βάλλω κάτι άλλο στη θέση του πριν το απορρίψω. Εκτός και αν μου φαίνονται άχρηστα. Τότε τα πετάω από πάνω μου, γίνομαι λαφρύτερος κι έτσι μπορώ να πετάω κι εγώ.
Οι ταμπέλες δίνουν κι αυτές ένα χρώμα στη ζωή όπως και η μόδα. Αλλά είναι λάθος να τους δίνουμε ένα ρόλο που δεν περιέχουν. Το ροκ, είναι στυλ ζωής κατά τη γνωμη μου, που μπορεί να έχει και κάποιες επιδράσεις στη στάση ζωής. Αλλά στάση ζωής είναι κάτι το προσωπικό, που καθορίζει και την προσωπικότητα του ανθρώπου.
Νά 'σαι καλά

AERIKO είπε...

Και βέβαια δεν σου αποδίδω τις συγκεκριμένες εννοιες καλέ μου Φαίδων μα ουτε και υποννοώ κατι.
Και πως θα μπορουσα άλλωστε..; Σαν άνθρωπος εκφράζομαι πάντα ειλικρινά κι αν στη ζωή μου εχω μαθει κατι απο πολυ νωρις ειναι να εχω κριση χωρις να επικρινω τιποτε. Αν ήσουν συμβατικός δεν θα με τιμουσες με το σχόλιο σου.Kι αν εκανα αυτη την αναφορά ήταν μονο και μονο για να τονίσω την ουσία στη συνέχεια του σχολίου μου.

Να είσαι πάντα καλά.Την Καληνύχτα
και την βαθύτατη εκτίμηση μου.:)

soulful είπε...

Αερικο μου χαιρομαι πολυ που σε ξαναβλεπω κι εδω...να εισαι παντα καλα και να μας χαριζεις ομορφες δημιουργιες...καλη χρονια

XRISTINA G.V. είπε...

Λέξεις απλές όπως η φτέρη
Λέξεις εβένινες ή συντεφένιες
Λέξεις ταπεινές
Κοπέλες όμορφες
Που υφαίνουν τις αναμνήσεις μας
Λέξεις που λάμπουν
Κονιορτός από άστρα
Αλληλουχία μαγική
Λέξεις μεταμορφωμένες
Σε πανάρχαιη μουσική ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ
...................
Γιατί έτσι θα ήθελα να θυμάμαι ό,τι έχει τελειώσει..μηδενισμένο το κοντέρ, για να αποκτά η αρχή την αξία που της πρέπει..
Φιλιά και την αγάπη μου πάντα!!
Χριστίνα

AERIKO είπε...

Eίπα να έρθω πιο κοντά σας..:)Aξιακοί κώδικες με έφεραν ως εδώ και όπως διαισθάνομαι θα συνταξιδέψουμε ακόμα πιο όμορφα.Καλή Χρονιά με "λογισμό και μ'όνειρο".!:)

AERIKO είπε...

Χριστίνα οι ψυχές που επικεντρώνονται στο παρόν..δεν έχουν να θυμούνται δεν έχουν να ξεχνούν..αφου όλα ρέουν.Περιττό να σου πω ..ως το βράδυ θα είναι στο youtube γεγονός πια ένα μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μου.Όμορφη μέρα εύχομαι.Τρυφερό φιλί.! :)

negentropist είπε...

Χωρίς λόγια ...

Μπορεί να το κάνει αυτό ?

:)

AERIKO είπε...

Σταύρο σ ευχαριστώ.!! :))


http://www.youtube.com/watch?v=FFXcO9lYroU

Poe είπε...

Δεν ξέρω τι είναι ρόκ, ξέρω ότι κάθε τι που λαμπαδιάζει και καίγεται, αφήνει στάχτη, όσοι μπορούν να ανασυνθέσουν απο τα αποκαίδια, είτε την αρχική μορφή του αντικειμένου ή ακόμα καλύτερα κάτι καινούριο, είναι εκείνη που έπιασαν την ουσία και δεν μέθυσαν απλά απο τις αναθυμιάσεις.

(Να πω και τίποτα πιο αφηρημένο γιατί το έχω γαμήσει με την πολιτική τελευταία.)*

* Να με συμπαθάτε που χρησιμοποιώ απρεπής λέξεις όπως "πολιτική", αλλά δεν είναι απο δικού μου.

AERIKO είπε...

Ποια πολιτική..;Αυτή πού θέλει την ψυχή και το μυαλό μας αποθήκη για ραδιενεργά κατάλοιπα..ή αυτή που δίνει το παρόν και το μέλλον μας αντιπαροχή..;

Λοιπόν τι κάνουμε εδώ και πότε θ'αλλάξει ο κόσμος;...έλεγε ο αγαπημένος Λειβαδίτης.

Πουθενα..Ποτέ...βήμα δεν κάνουμε..όσο δεν αλλάζουμε μέσα μας κι όσο συνεχίζουμε να φοβόμαστε ολα αυτα που γίνονται για μας χωρίς εμάς.!

Αυτοί που έχουν αγγίξει την ουσία φίλε μου είναι πολύ μακριά..απο καθε τι μίζερο..μάχονται για τα αυτονόητα καθημερινά σιωπούν και αντέχουν..κι όσο θα ανασαίνουν δεν θα επιβεβαιώσουν σαφως κανένα κανόνα.Τα ωραιότερα ταξίδια είναι αχαρτογράφητα.!

Καλημέρα με πολλές όμορφες στιγμές.!

υιος ασωτος είπε...

...Πρέπει, αναρωτήθηκα, να γυρίσω πίσω, να ψάξω, να θυμηθώ. Έψαξα στις μουσικές, στους δρόμους της μουσικής, πήγα στην σόουλ, στην Μπίλυ, στην Ερα, στον Λούϊ, στον ,στον, πέρασα από το Όρφεο Νέγκρο του Κλεμάν συναντήθηκα με Ντύλαν, Μπαεζ, έκανα όλα τα περάσματα, προσεκτικά, γύρισα στους δικούς μας δρόμους το Σμυρναίικο στην Μερλιέ που κατάφερε να περισώσει ένα μεγάλο μέρος της παράδοσής μας. Αλήθεια πόσοι από εμάς έχουν σκεφτεί τον μεγάλο Καζαντζάκη, πιασμένοι χέρι, χέρι με τον Καμύ να μας προτείνουν ναι μαζί με τον Κάφκα μια ροκ ζωή, ένα σκύψιμο μέσα μας, αρχές δικές μας, ψαγμένοι, έτσι ώστε να μπορούμε τα άνω θρώσκω, για αυτά που είμαστε φτιαγμένοι ,που από αυτά ξεστρατίσαμε, όταν οδηγοί κάλπικοι, μας έδειξαν ψεύτικους δρόμους. Βαλτοί ίσως, με εμάς πρόβατα, μπερμπερίζοντας από χαρά ότι δήθεν βρήκαμε την αλήθεια, όντας αργά πλέον να γλυτώσουμε από το μαχαίρι του χασάπη. Το αποτέλεσμα, ψυχογιατρούς και συνταγολόγια ψυχοφαρμάκων. Ροκ λοιπόν, με αφετηρία και δρόμο, οδηγό το ψάξιμο. Ναι δεν ταιριάζει το πένθος στην Ηλέκτρα. Η πείρα ναι, ο επανακαθορισμός ναι.

Poe είπε...

Εγώ ξέρεις πως τα βλέπω τα πράγματα;
Να μπορεί ο άνθρωπος να είναι με το ενα πόδι στη στεριά, με το ενα πόδι στη θάλασσα. Το βλέμμα να το έχει πότε στη γή, πότε στον ουρανό, και όποτε μπορεί να βλέπει και την αλληγορία του ουρανού που καθρευτίζεται στη θάλασσα. Είναι δύσκολο να ισσοροπήσει κανείς έτσι, όμως πως να συμβιβαστείς με λιγότερα;

Poe είπε...

...ισσοροπείς βέβαια καλύτερα όταν έχεις και κάποιον να σου κρατάει το χέρι.

Poe είπε...

Και σχετικά με την πολιτική τώρα, ακόμα και αν εμείς απαξιούμε την πολιτική, η πολιτική θα την κάνει τη δουλειά της και η δουλειά της μας επηρρεάζει 100/100.

Βέβαια η έννοια πολιτική είναι πολύ ευρεία και επιδέχεται διαφόρων ερμηνειών, όμως καλύτερα να μην επεκταθώ.

Ίσως αναπτύξω το θέμα σε κάπποια δημοσίευση στο δικό μου blog.

Συγνώμη για την φλυαρία, καλη σας νύχτα.

AERIKO είπε...

O άνθρωπος θυμάσαι τον Λιαντίνη..
στη βάση του σημαίνει λάθος και στην κορυφή εξαγνισμός.Για μένα κορυφή είναι η αποδοχή των αδυναμιών μας κι η συμφιλίωση
με την ψυχή μας.Το σημερινο απο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα είναι φυσικά φαινόμενο του μη επαναπροσδιορισμου μας και
της άρνησης να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας να ανασύρουμε τα απλά και πολύτιμα υπερβαίνοντας
τις στείρες γνώσεις.Για να σκεφτεί κάποιος τις λέξεις του Καζαντζάκη του Καμύ του Κάφκα μα και άλλων κλασσικών πρέπει να τους έχει διαβάσει και όχι επι τροχάδην αλλά ξανά και ξανά.



Μέσα στη Σταχτη και στην οδύνη της γευσης του πνευματικου ταξιδιού
είναι η σπίθα και η ανάσα που αναζωπυρώνει τη φλόγα του ονείρου όλων των σημερινών αυτοεξόριστων ψυχών.


Όμορφη μέρα Σωτήρη μου..ολόψυχα εύχομαι.!:)

AERIKO είπε...

Kι όμως καλέ μου Poe στην
πορεία της ζωής σου θα δείς
πως κανείς δεν θα σου κρατήσει
το χέρι. Αυτούς που ισορροπουν
άξια στην κόψη της αλήθειας τους
τους μάχονται και τους φοβούνται.
"Ότι και να σου συμβεί μόνος περπατάς στη γη και θα μάθεις να τ'αντέχεις."

Μια χαρά τα βλέπεις τα πράγματα
κι απο πολύ νωρίς θαρρώ κι αυτό
σε τιμά ιδιαίτερα.!Στο αέναο του
χρόνου το να παίζεις ρώσικη ρουλέττα με τα πάθη και τα βαθύτερα σου θέλω
είναι αυτό που σε λυτρώνει.

Καλημέρα με πολλές όμορφες στιγμές. :)

Walking in vain είπε...

Το βιντεο για μια ακόμα φορά υπέροχο και για μένα επίκαιρο , δεν ξέρω αν διάλεξες την μουσική με κριτήριο την μελωδία η έχοντας στο μυαλό τους στίχους που την συνοδεύουν, κατάφερες πάντως να αφυπνίσεις την ροκ διάθεση μας.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ εύχομαι

AERIKO είπε...

"Όλα αυτά που δεν κατάλαβα σε ποια συγνώμη που δεν δίνω θα χωρέσουν..;"

Aν δεν με συγκινούν και δεν με εκφράζουν οι λέξεις δεν μπορώ να εκφραστώ και να δημιουργήσω απολυτως τίποτε. Βέβαια εδω η μελωδία ειναι διασκευή των Apocalyptica στο αγαπημένο Unforgiven των Μetallica..

Το τραγούδι που με οδηγησε στη λήθη.


Η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη κι η μόνη εκδίκηση η λησμονιά.!

Πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει..οπότε το περπάτημα δεν είναι μάταιο ..ματαιότης είναι
ο προορισμός όχι το ταξίδι.

'Ομορφο βράδυ εύχομαι.! :)

Walking in vain είπε...

Η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη κι η μόνη εκδίκηση η λησμονιά.!
Αλήθεια πόσα βιβλία , τραγούδια , πίνακες, ταινίες δεν δημιουργήθηκαν από ψυχές που δεν θέλησαν να λησμονήσουν

AERIKO είπε...

Nαι..είναι μια μορφή δημιουργίας κι αυτή.Ο πόνος φέρνει έμπνευση αλλά τις υπερβάσεις και τις δημιουργίες που δεν καταλύονται εύκολα τις δημιουργεί η υπαρξιακή οδύνη.! :)

Τα γεγονότα της ζωής αλλά και η δύναμη μέσα μας καθορίζουν ως που μπορούμε να φτάσουμε.Ο δρόμος ίδιος τα στάδια που βρίσκεται η κα΄θε ψυχή διαφορετικά. Κι αυτη είναι η όλη ουσία κι η ομορφιά.!

Poe είπε...

Σχετικά με το κράτημα του χεριού, είτε είναι απο την ταυτόχρονη ανάγκη του άλλου να ισσοροπήσει, είτε για κάποιον πιο "ανώτερο" σκοπό, συμβαίνει.

Μερικές φορές βέβαια μας αρκεί να νομίζουμε έστω ότι κάποιος μας κρατάει το χέρι, όπως όταν μας μαθαίνει ο πατέρας μας ποδήλατο κρατώντας το ενώ προχωράμε, και κάποια στιγμή όταν δεν κοιτάμε προς τη μεριά του, αφήνει το ποδήλατο, και εμείς δυξκικλίζουμε μόνοι μας χωρίς να το γνωρίζουμε.

Δεν ξέρω ίσως να το έχω καταλάβει λάθος αλλά στο θέμα της συντροφικότητας μου φαίνεται εκφράζεις κάποια πικρία.

AERIKO είπε...

POE..:) Τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της ζωής τις προκαλούν οι προσδοκίες
που έχουμε απο τους άλλους.

Για ποιά συντροφικότητα μου μιλάς;

Γι αυτήν που μας κάνει να γερνάμε
δίπλα σε ανθρώπους στην ουσία "ξένους¨";
'Η μήπως γι αυτήν ρίξε μια ματιά
τριγύρω σου που επιβεβαιώνει την
ασχήμια και την ψυχοφθορά της παρούσας απουσίας..; Κανείς δεν θα σου κρατήσει ανιδιοτελώς και άδολα το χέρι όπως ο γονιός των πρώτων τρυφερών παιδικών χρόνων αν είσαι τυχερός και έχεις την εμπειρία μιας τέτοιας αγάπης.Πολλά απο τα σημερινά παιδιά είτε μας αρέσει είτε όχι μεγαλώνουν στην ουσία μοναχικά..

Λοιπόν...οι ανώτεροι σκοποί θέλουν
μοναχικές διαδρομές.Όταν ισορροπείς
στην κόψη της αλήθειας σου δεν είναι εκεί κανείς. Σε επώδυνα γεγονότα όπως στην απώλεια αγαπημένων προσώπων
ή σε μια σοβαρή ασθένεια..όσοι κι αν είναι δίπλα σου όποιοι κι αν είναι αυτοι που συνήθως κρατάνε επάξιους ρόλους.. μόνος πονάς.

Για ποιά συντροφικότητα μου μιλάς..;

Γι αυτήν που ανθρώπινα αγκιστρωνόμαστε πάνω της όταν μοιραζόμαστε κάποιες στιγμές
που μας αγγίζουν και μας συγκινούν..;

Μα στιγμές είναι μόνο..που απλά περνούν και φεύγουν..όπως και τα δύσκολα..

Ξέρεις πόσες ζωές έχουν καταστραφεί
μέσα απο την ουτοπία της συντροφικής κατανόησης και της βοήθειας..;

Όχι δεν έχεις καταλάβει λάθος.
Χαρμολύπη λέγεται το συναίσθημα
και όχι πικρία. Ενσυναίσθηση των
πάντων χωρίς όμως να σκληραίνει η καρδιά. Όσο πιο κοντά βρίσκομαι στην ουσία κι όσο πιο πολύ την αποδέχομαι τόσο πιο τρυφερά
αντικρύζω τη ζωή τους φίλους τους δικούς μου ανθρώπους και μοιράζομαι μαζί τους τη στιγμή όπως κι αν έρχεται.


Όμορφα να κυλήσει η μέρα σου. :)

Poe είπε...

Ευτυχώς, άσχημη αρρώστια δεν μου έχει τύχει, ούτε και μεγάλωσα μόνος, οπότε κάποιες εμπειρίες τέτοιου είδους δεν τις έχω.

Αυτό όμως που ξέρω, είναι πως ο χρόνος είναι σχετικός, και ότι οι κυμματισμοί που δημιουργεί μια τέτοια "στιγμή" που περιγράφεις, μπορούν να κρατήσουν μια ολόκληρη ζωή.

Όταν λοιπόν πέφτει ένα πετραδάκι, ένας μετεωρίτης, στην περιορισμένης διάστασης λίμνη της ύπαρξης σου και ταράσσει τα ύδατα, σύμφωνα και με τη θεωρία του χάους, τα πάντα μπορεί να αλλάξουν.

Μην περιμένεις όμως απο τους ανθρώπους, να στέκονται πάντα δίπλα σου, διότι αυτό δεν γίνεται, δεν μπορείς να τους έχεις για πάντα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι όμορφοι. Γιατί και η ίδια η ζωή, με όλη την ομορφιά της(και τα παρελκόμενα οδυνηρά της), δεν είναι παντοτινή, και για κάποιους αυτή είναι η αξία της(εμένα πάντως μια μικρή παράταση τησ για καμιά 100000 χρόνια δεν θα με χάλαγε).

Φιλίες χαλάνε, έρωτες μαραίνονται, αυτοκρατορίες πέφτουν, κι όμως, δεν πρέπει να γινόμαστε στωικοί.

Προσωπικά προτιμώ να αγγαλιάζω ακόμα και την ψευδαίσθηση, παρά να δένω στο πόδι μου μια μπάλα κατάδικου(όπως έχουν οι Ντάλτον στου Λούκι Λούκ, και να την ονομάζω πραγματικότητα).

Δεν αμφιβάλω βέβαια, πως και εσύ, όντας όν, ανύσηχο(όπως ελπίζω), έχεισ βρεί το δικό σου, δρόμο, βασισμένο στις όποιες σου εμπειρίες και συναισθήματα. Μην εκλάβεις λοιπόν την απάντηση μου αυτή ως προσπάθεια για επιβολή της δικής μου κοσμοθεωρίας, απλά ως μια κατάθεση απόψεων.

Καλημέρα.

AERIKO είπε...

POE μόνο οι υπάνθρωποι επιβάλλουν.Εδω και χαίρομαι πολυ γι αυτο κανουμε ενα υγιή διάλογο που αφορά θέματα που το πλήθος τα αποφεύγει.Όλα καλά και όμορφα.Καλό απογευματάκι εύχομαι.:)

Ανώνυμος είπε...

Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου...

AERIKO είπε...

.......:))

emilio chromo είπε...

mesa sola me liga logia...oloi gia ta metra tous einai ftiagmenoi gia na trexoun san petres...o kathenas gia tous dikous tou logous kai me diaforetikes mizoures trexei san petra...prospathodas na vri ena toixo na pesi pano na iremisi....me tin proipothesi oti autos bori na ton kratisei.
oraia komatia exi i selida aeriko se filo!

emilio chromo είπε...

signomi pou argisa na apadiso toso sta mail sou alla pramatika edo pano i ebloki einai apistefti...exo na do eksodo kana mina tora kai vgeno mono me ipiresiaka..agorasa kai kinito me internet hahahaha

AERIKO είπε...

Σταύρο μου ο χρόνος κυλά σαν το γαργαρο νερο..μη δινεις σημασια στη στείρα λογικη αυτού του συστηματος..ειναι μια εμπειρία ξεχωριστή. Να περνάς όσο καλύτερα μπορεις..παντως σε ζηλεύω...χειμωνας κρυο ασκηση και βουνο ειναι το καλυτερο μου.!! Πολλά φιλιά.!! :))

emilio chromo είπε...

eimaste aploi skopanthropoi...den exoume na kanoume me afto pou les....asxeta an oi katastaseis kai ta aproopta einai polla, paramenoume aploi skopanthropoi pou filame apothikes kato apo dismeneis sinthikes se ena lofo.
gnorizodas omos oti esi agapas to vouno kai tin orivasia exis idi anevi stin ektimisi mou(oxi oti den se ksexoriza idi apo polla alla mesa apo ayto pou prosfereis genikotera)
tin filia mou se sena, se efxaristo poli.

AERIKO είπε...

.....:) Kαι τη δική μου.Την αξίζεις.