Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Άτιτλο.....







Αυτό είναι το τίμημα .
....................
δεν τ'απαρνήθηκα ποτέ.


Όποιος αντέχει το Χειμώνα του κοσμου
Γνωρίζει ήδη τη φριχτή αλήθεια....




    Μια παρτίδα είναι η Ζωή...κι αιώνια κερδισμένοι
όσοι ρισκάρουν και τα δίνουν όλα
γνωρίζοντας εκ των προτέρων
πως ο μόνος χρόνος που τους ανήκει
είναι το παρόν κι οι στιγμές που μοιράζονται.





13 σχόλια:

Ναύτης είπε...

καλημέρα Αερικο,

κι όταν τελειώνουν οι στιγμες
κι όταν πάψεις να τις μοιράζεσαι...
τότε βαραίνει η νύχτα
και γίνεται μόνο η μέρα λύτρωση...

καλο μήνα

AERIKO είπε...

Καλημέρα και Καλό Μήνα Ναύτη.:)

Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε αυτο τον καιρό μα και στην ίδια καθαρή θάλασσα συνταξιδιώτες.! :))

AERIKO είπε...

Nαι...δικό μου.Κι επειδή ούτε παίζω μα ούτε και παίζομαι..γνωρίζω ότι σαχ-ματ δεν κάνει ο έρωτας όπως αυταπατάται η καρδιά..αλλά ο Θάνατος.

Η ψυχή το γνωρίζει απο πολύ νωρίς αυτο..! 'Ομορφα να κυλήσει η μέρα σου.

Ανώνυμος είπε...

Οι στιγμές που μοιράζεσαι και σου δίνουν πνοή...

Άτιμη αυτή η παρτίδα ώρες ώρες...

Καλό μήνα Μαρία μου

Φιλιά!!!

:)

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις τη στάση...
αλλά και τη γνώμη μου!
Καλησπέρα και καλό μήνα γλυκιά μου
Φιλιά πολλά

D.Angel

AERIKO είπε...

Λία μου έτσι είναι..Αυτο που θέλει η ψυχή του καθένα μας είναι η στιγμή να έχει ενταση και διάρκεια μαζί.

Γίνεται; Καμιά φορά συμβαίνει απλά.
Όλα γίνονται όταν αμοιβαία στηρίζονται απο ψυχής.Ουτοπία;

Ε...όχι.!! Περαστικοί είμαστε όλοι.Η κακία πληγώνει τα φτερά μας.
Κρατάμε μόνο τα καλά και πορευόμαστε.Ότι αξίζει μένει.

Καλο Μήνα με πολλές στιγμές ισάξιες σου. :))

AERIKO είπε...

Ξέρω ναι..και δεν σου κρύβω ότι με δυναμώνεις και με δικαιώνεις εδω και καιρό.Απο την εποχή ακόμα που δεν άφηνα σχόλια.Κεφαλή και μυαλό δεν αλλάζω.Ευχαρίστως πληρώνω το τίμημα..
και θα ευγνομονώ σταθερά την ψυχή που δεν μ'αφησε να σκοτώσω την ελπίδα.

Η Ζωή είναι γεμάτη ανατροπές.Γι αυτο την αγαπώ και γι αυτο δεν μιζεριάζω.

Καλο Μήνα.! Χαμόγελο και Φιλιά.!:))

Matriga είπε...

Kαλό μήνα Μαρία μου!
Να είσαι καλά να μας καταθέτεις τις αλήθειες σου... και τα ευχάριστά σου που έρχονται σύντομα με βήμα ταχύ ;)

Πολλά φιλιά και μια αγκαλιά :))

thalassaki είπε...

Kαλό μήνα σου εύχομαι, Αερικό μου, με πολλή πολλή αγάπη :*

AERIKO είπε...

Με βήμα τι....; χαχαχαχα...ευθυμήσαμε
πάραυτα....Ποιος στραβός και αναρχοαυτόνομος σαν εμένα δεν θέλει να δεί το πεφταστέρι του.

Μαρία θα είμαστε καλά γιατι έτσι μας αξίζει.Απλό μεσα στην αλήθεια του.

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΕΙΔΕΙΝ...θα προσπαθήσω να μην αργήσω..για μένα είστε κόσμος ψυχής...κι αυτο μετρά.Καλό Μήνα..:))

AERIKO είπε...

Αγαπημένε μου Φλοίσβε....έχω αναγκη
ξεκούρασης..με νιώθεις...αυτό που με ευχαριστει είναι ότι μετά τις σιωπές μου θα τον πιουμε τον καφέ μας...στο μπαλκόνι της πραγματικότητας.

Καλό Μήνα...Μεγάλη αγκαλιά και πολλα φιλιά.!! :))

υιος ασωτος είπε...

Σηκώθηκε, σκέφτηκε, έφερε στην μνήμη τις μάχες, μάχες με τον εχθρό του δημιουργού, μάχες που έδωσε με τον εαυτό του, τα πάθη του. Κατέβηκε στην ακροθαλασσιά, δεν χρειάστηκε πολύ το βρήκε, άλλωστε τη αξία είχε ένα κουπί, γιομάτο από αυτά στην παραλία, το είχαν συνήθεια από τότε οι άνθρωποι….Το πήρε στον ώμο και γύρισε πήρε τον δρόμο, μακριά αγνάντευε την κορυφή, εκεί έπρεπε να φτάσει. Αχ μωρέ Ηλία τον κόσμο σου είπα να σώσεις, τι να το κάνουν το κουπί στο βουνό; Συνέχισε την πορεία του χωρίς να ομιλεί, ανέβηκε το κάρφωσε και είπε: Ναι υπάρχει σωτηρία μόνο που πρέπει να καταλάβουμε το αδιέξοδο της προσπάθειας και να αφεθούμε στο θέλημά σου.

AERIKO είπε...

Nαι....μιλάμε την ίδια γλώσσα.!! :)

Χρειάζομαι ξεκούραση Σωτήρη..όλο αυτο το διάστημα που θα λείψω στο βουνό θα είμαι..Όπου κι αν πάω τον τελευταίο καιρό...μπροστά μου τους βρίσκω..με χίλια ονόματα και μορφές..αλλά ποτέ δεν θα τα καταφέρουν να με γελάσουν.

Και ξέρεις τι; Λυπάμαι δεν αντέχω να βλέπω ψυχές να σέρνονται...έτσι..αλλά δεν μπορώ και να βοηθήσω.Κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να σκιάσει το Φώς.Η αλήθεια οδηγεί δεν οδηγείται.

Το εν κατακλείδι καλέ μου φίλε είναι αυτό: Συνεχίζω την πορεία μου χωρίς να φλυαρώ.Όταν με το καλό μάθω να περπατώ εντελώς σιωπηλά τότε θα έχω υπερβεί τα δύσκολα.Το δύσκολο μέρος είναι το "Εγώ".Ειναι
η θλίψη η οργή και η ανάγκη.
Για να καταλάβεις το αδιέξοδο της προσπάθειας πρέπει να συνεχίσεις να περπατάς.Και να έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά στο δρόμο.

Όλα καλά θα είναι.Ξαναβρήκα το χαμένο μου εαυτό.Να είσαι πάντα καλά.Όμορφο απογευματάκι να έχουμε.
Σε Φιλώ.!! :))